ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ (ΛΕΜΕΣΟΥ)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

(τηλ. ναοῦ: 25331888, ἱστοσελίδα: http://apostolosandreaslemesou.com

facebook: Απόστολος Ανδρέας Χαράκη, viber: Απόστολος Ανδρέας Λεμεσού)

Κατὰ τὸν μήνα Σεπτέμβριο θὰ ἔχουμε Θεῖες Λειτουργίες καὶ Ἀγρυπνία τὶς ἑξῆς ἡμέρες:

Δευτέρα 1η Σεπτεμβρίου : Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου (τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους) / Τοῦ Ἁγ. Συμεὼν τοῦ Στυλίτου καὶ τῶν Ἁγ. Τεσσαράκοντα Ὁσιοπαρθενομαρτύρων (Ἀθηνά, Ἀντιγόνη, Ἀσπασία, Ἀφροδίτη, Ἐλπινίκη, Ἐρασμία, Ἐρατώ, Εὐτέρπη, Θάλεια, Θεανώ, Καλλιρόη, Κλειώ, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Μαργαρίτα, Μελπομένη, Οὐρανία, Πηνελόπη, Πολύμνια, Χάϊδω, Χαρίκλεια κ.ἄ.) / Μετὰ τὴν Θ. Λειτουργία θὰ τελεστεῖ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ γιὰ τὸν νέο μήνα

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου : Τοῦ Ἁγ. Μεγαλομάρτυρος Μάμαντος

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου : Ἀνάμνησις τοῦ ἐν Χώναις θαύματος τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας,

ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε.

Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς,

καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη,

ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πρωτ. Μιχαὴλ Βοσκοῦ

         Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δὲν ἔχει ὅρια, εἶναι ἄνευ ὅρων. Ἔκφραση αὐτῆς τῆς ἀπεριόριστης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ τόσο ἡ δημιουργία τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὅσο καὶ ἡ καθόλου ἱστορία τῆς θείας οἰκονομίας, μὲ ἀποκορύφωμά της τὴν ἐν σαρκὶ οἰκονομία τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ· «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. γ’ 16). Κατὰ μίμησιν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ τῆς οἰκονομίας Του οὔτε ἡ ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ὅρια. Ἀπευθύνεται πρὸς ὅλους καὶ τοὺς δέχεται ὅλους χωρὶς καμιὰ διἀκριση. Φανέρωση τῆς ἀπεριόριστης ἀγάπης τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἡ ἀγάπη τῶν ἁγίων της, ὅπως ἐκφράζεται κυρίως στὴν προσευχή τους ὑπὲρ ὅλου τοῦ κόσμου. Οἱ μεγάλοι ἀσκητὲς τῆς ἐρήμου τολμοῦν νὰ προσεύχονται ἀκόμη καὶ γιὰ τοὺς δαίμονες, παρότι γνωρίζουν ὅτι αὐτοὶ δὲν ἐπιδέχονται σωτηρίας. Ἡ ἀγάπη τῶν ἁγίων καθίσταται ἄπειρη, ὅπως ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τόσο δυνατή, ὥστε μεταξὺ τῆς προσωπικῆς σωτηρίας καὶ τῆς σωτηρίας τῶν ἀδελφῶν προτιμᾶ τὴ σωτηρία τῶν ἀδελφῶν. Ν’ ἀναφέρουμε ἐπ’ αὐτοῦ δύο χαρακτηριστικὰ παραδείγματα: τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα» (Ρωμ. θ’ 3) καὶ τὸν λόγο τοῦ Προφήτου Μωϋσέως μετὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ χρυσοῦ μόσχου ἀπὸ τοὺ Ἰσραηλῖτες καὶ τὴν ἀπονομὴ λατρείας σ᾿ αὐτόν: «εἰ μὲν ἀφεῖς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν αὐτῶν, ἄφες· εἰ δὲ μὴ ἐξάλειψόν με ἐκ τῆς βίβλου σου, ἧς ἔγραψας» (Ἐξ. λβ’ 32).

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης,

καὶ ὡς ἐχώρουν οἱ Μαθηταί σου τὴν δόξαν σου,

Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐθεάσαντο,

ἵνα ὅταν σε ἴδωσι σταυρούμενον,

τὸ μὲν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον,

τῷ δὲ κόσμῳ κηρύξωσιν,

ὅτι σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς,

τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα.