ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ΠΡΩΪ

Tὸ Ἅγιον Φῶς

Πρωτοπρ. Μιχαὴλ Βοσκοῦ

         Κάθε χρόνο τὶς μέρες τοῦ Πάσχα τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτὸς στὸν Πανάγιο Τάφο τοῦ Κυρίου μας στὰ Ἱεροσόλυμα ἔρχεται στὴν ἐπικαιρότητα. Ἄλλοι ἐκφράζουν τὸν θαυμασμό τους γι’ αὐτὸ τὸ κατ’ ἔτος ἐπαναλαμβανόμενο θαῦμα κι ἄλλοι ἐκφράζουν τὶς μικρὲς ἢ τὶς μεγάλες ἀμφιβολίες τους. Ὁρισμένοι μάλιστα φθάνουν στὸ σημεῖο νὰ μιλοῦν γιὰ μιὰ καλοστημένη ἀπάτη. Ὡστόσο τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου Φωτὸς ἔχει μιὰ ἱστορία αἰώνων, τὴν ὁποία ὁ πολὺ κόσμος ἀγνοεῖ, ἡ ὁποία ὅμως παρουσιάζει πολλὲς ἐνδιαφέρουσες πτυχές.

         Πολλὰ ἔχουν λεχθεῖ καὶ πολλὰ ἔχουν γραφεῖ γιὰ τὸ Ἅγιον Φῶς, θετικὰ καὶ ἀρνητικά, ἐνῶ ἔχουν ἐκδοθεῖ καὶ ἀρκετὰ σχετικὰ βιβλία. Προσφάτως, ὁ ἀρχιτέκτονας καὶ ἐρευνητὴς Χάρης Σκαρλακίδης, μετὰ ἀπὸ ἐνδελεχὴ ἔρευνα σὲ πολλὲς βιβλιοθῆκες τοῦ κόσμου, ἐξέδωσε ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον βιβλίο μὲ τὸν τίτλο: “Ἅγιον Φῶς – Τὸ θαῦμα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου στὸν Τάφο τοῦ Χριστοῦ”. Πρόκειται γιὰ μιὰ σοβαρὴ ἱστορικὴ μελέτη περὶ τοῦ Ἁγίου Φωτός, ποὺ καταγράφει σαράντα πέντε ἱστορικὲς μαρτυρίες, οἱ ὁποῖες καλύπτουν τὴν περίοδο ὀκτὼ αἰώνων· ἀπὸ τὸν 9ο μ.Χ. αἰώνα, ὁπόταν καταγράφονται οἱ πρῶτες σαφεῖς ἱστορικὲς μαρτυρίες περὶ τοῦ Ἁγίου Φωτός, μέχρι καὶ τὸν 16ο μ.Χ. αἰώνα. “Ὅλες αὐτὲς οἱ μαρτυρίες”, ὅπως σημειώνει ὁ συγγραφέας, “μὲ ἐντυπωσιακὰ ὁμόφωνο τρόπο, κάνουν λόγο γιὰ ἕνα φῶς ἢ γιὰ ἕνα πῦρ ποὺ κατέρχεται θαυματουργικὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἐνώπιον τοῦ πλήθους καὶ ἀνάβει τὴν κανδήλα τοῦ ἐλαίου μέσα στὸν ἄδειο Τάφο τοῦ Χριστοῦ” (σ. 11).

Θὰ προσπαθήσουμε νὰ συνοψίσουμε τὰ πιὸ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα ποὺ ἀναδεικνύει ἡ ἔρευνα αὐτή, κάνοντας καὶ μιὰ σύντομη ἀναφορὰ σὲ συγκεκριμένα σημαντικὰ ἱστορικὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα θὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ σχηματίσουμε μιὰ πιὸ ὁλοκληρωμένη εἰκόνα γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ Ἁγίου Φωτός.

Μικρὴ εἰσαγωγὴ στὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο

Πρωτοπρ. Μιχαὴλ Βοσκοῦ

       Μιὰ ἀπὸ τὶς λαοφιλέστερες ἀκολουθίες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας εἶναι ἀναμφίβολα ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου ἤ, ὅπως ἀλλιῶς ὀνομάζεται, ἡ Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου. Ἀκάθιστος Ὕμνος ἢ Χαιρετισμοὶ τῆς Θεοτόκου ὀνομάζεται κατ’ ἀκρίβειαν τὸ Κοντάκιο, τὸ ὁποῖο ψάλλεται πρὸς τιμὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου κατὰ τὸν Ὄρθρο τοῦ Σαββάτου τῆς Ε' ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν καὶ ποὺ ἐπεκράτησε νὰ ψάλλεται τμηματικῶς κατὰ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου τὶς Παρασκευὲς τῶν τεσσάρων πρώτων ἑβδομάδων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἀπὸ τὸ μοναδικοῦ ποιητικοῦ κάλλους Κοντάκιο αὐτὸ ὀνομάστηκε καὶ ὁλόκληρη ἡ ἀκολουθία Ἀκάθιστος Ὕμνος ἢ Χαιρετισμοὶ τῆς Θεοτόκου. Ἡ Ἀκολουθία λοιπὸν τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου εἶναι οὐσιαστικὰ ἡ Ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου, στὴν ὁποία παρεμβάλλεται ἡ ψαλμωδία τοῦ Κανόνος “Ἀνοίξω τὸ στόμα μου” καὶ ἡ ψαλμωδία μιᾶς ἀπὸ τὶς τέσσερεις στάσεις τοῦ Κοντακίου τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου κατὰ τὶς Παρασκευὲς τῶν τεσσάρων πρώτων ἑβδομάδων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ ὅλων μαζὶ τῶν στάσεων κατὰ τὴν Παρασκευὴ τῆς Ε’ ἑβδομάδος.