Ἀνακοινωθέν (13/01/2015)

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Tρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.

Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος: ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην …

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 13ῃ Ἰανουαρίου 2015

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῶν Φαράσων τὸν γόνον,

καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα,

καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων,

μιμητὴν καὶ ἰσότιμον,

Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί,

τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν,

ὡς συντρέχοντα ταχέως τοὺς εὐσεβεῖς,

τοὺς πίστει ἀνακράζοντας,

δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν,

δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι,

δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ,

πᾶσιν ἰάματα.

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

“Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου, Κύριε,

ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις·

τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι,

ἀγαπητόν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα,

καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς,

ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές.

Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός,

καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι”.

Τὴ Δευτέρα 5 Ἰανουαρίου μετὰ τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Παραμονῆς τῶν Φώτων, ἔγινε στὴν ἐνορία μας ἡ Ἀκολουθία τῶν Μεγάλων Ὡρῶν τῶν Θεοφανείων καὶ τελέστηκε ἐν συνεχείᾳ ὁ Μέγας Ἑσπερινὸς τῶν Θεοφανείων μετὰ τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Μ. Βασιλείου. Στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ἔγινε ὁ Μέγας Ἁγιασμὸς τῆς Παραμονῆς τῶν Φώτων.

Τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας ἔγινε ἡ Ἀκολουθία τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου καὶ ἀκολούθως ἐψάλησαν ἡ Λιτὴ καὶ τὰ Ἀπόστιχα τοῦ Ἑσπερινοῦ τῶν Θεοφανείων καὶ ἔγινε ἡ Ἀρτοκλασία τῆς ἑορτῆς.

Τὴν Τρίτη 6 Ἰανουαρίου τελέστηκε ὁ Ὄρθρος τῶν Θεοφανείων καὶ ἡ Πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία, στὸ τέλος τῆς ὁποίας ἔγινε ὁ Μέγας Ἁγιασμὸς τῶν Θεοφανείων.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Β´.

Τοῦ ἀρχιμ. Νικοδήμου Σκρέττα

Ἐπικ. Καθηγητοῦ
τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ἡ προηγηθεῖσα στιβαρὴ καὶ πυκνὴ καταγραφὴ τοῦ λογιωτάτου καὶ σοφοῦ καὶ σεβαστοῦ μας π. Γεωργίου ἔθεσε τὶς θεολογικές, τὶς ἱστορικὲς καὶ τὶς ἐκκλησιολογικὲς βάσεις καὶ τὰ θεμέλια περὶ τοῦ ἱερωτάτου μυστηρίου τῆς θείας εὐχαριστίας. Ἡ σύναξη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ συνεχὴς εὐχαριστιακὴ βίωση καὶ μετοχή του ἀποτελοῦν τὴν ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ἀλλὰ ταυτοχρόνως τὸν γνήσιο καὶ ἀπλανὴ δρόμο τῆς ὑπαρκτικῆς θεουργίας τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου.

Διὰ πολλῶν τεκμηρίων ἡ πατερικὴ παράδοση καὶ διδασκαλία, ἀλλὰ καὶ ἐξιδιασμένα ὁ θεοφώτιστος κάλαμος τῶν ἡσυχαστῶν – φιλοκαλικῶν – Κολλυβάδων πατέρων, ἔθεσε τὶς πνευματικὲς προϋποθέσεις τοῦ εὐχαριστιακοῦ ἁγιασμοῦ τῶν χριστιανῶν, ἀφ᾽ ἑνὸς στὴν ὅσο τὸ δυνατὸν γιὰ τὸν χοϊκὸ ἄνθρωπο ἀξιώτερη μετοχὴ καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου στὴν ὅσο τὸ δυνατὸν συχνότερη καὶ ἐνσυνείδητη προσέλευση.

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ
ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Α´.

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου

τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Γεωργίου Τσέτση

Ἱστορικὰ ἡ Θεία Εὐχαριστία τοποθετεῖται γύρω ἀπὸ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο τοῦ Κυρίου. Κάθε Θεία Λειτουργία ποὺ τελεῖται σημαίνει συμμετοχὴ τῶν πιστῶν στὸ ἴδιο καὶ μοναδικὸ Δεῖπνο ποὺ εἶχε ὁ Χριστὸς μὲ τοὺς Ἀποστόλους τὴν παραμονὴ τῆς Σταυρικῆς του θυσίας. Μιᾶς θυσίας ποὺ προσφέρθηκε ἅπαξ καὶ διαπαντός.

Οἱ ἀναίμακτες θυσίες, ποὺ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία ἐδῶ καὶ δύο χιλιετίες τώρα, δὲν ἀποτελοῦν σύμβολο, οὔτε ἀναπαράσταση ἢ ἐπανάληψη τῆς Θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ. Εἶναι ἡ συνέχεια τῆς μοναδικῆς Θείας Λειτουργίας ποὺ τελέστηκε, καὶ τελεῖται ἀδιάκοπα, ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, μὲ μιὰ οὐράνια τάξη. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ θύτης καὶ τὸ θῦμα, ὁ προσφέρων καὶ ὁ προσφερόμενος. Ἐνῶ οἱ πιστοὶ ποὺ συμμετέχουν στὸ Μυστήριο εἶναι τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ, οἱ «μερίδες» τῆς Ἀναφορᾶς, τοῦ Δώρου ποὺ προσφέρεται στὸν Πατέρα. Μὲ τὴν Εὐχαριστιακή του ταύτιση, ὁ πιστὸς γίνεται «Χριστοφόρος». Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία ἀποβαίνει τὸ οὐράνιο σῶμα τοῦ Χριστοῦ.